Pil

Zeer tegen mijn wil slik ik
Zondag, Maandag, enzovoorts
dat roze rondje dat
mijn innerlijk verstoort,
tegen mijn wil, maar met
mijn wil, want als een kop
heb ik dozijnen
kinderen die ik niet leg,
niet leggen wil,
in deze al te volle stad
bij deze al te
pietepeuterige moeder
die ik geworden ben.
Maar als een kip
pik ik mijn eten hier
en daar, mijn wetens-waardigheden
bij elkaar,
en o de spijt voor wie dit mist,
al deze zeer diverse dingen
de zwanenbloem, familie zwanenbloem
een klok, een kangaroe, seringen,
wie weliswaar niet weet
wat hij mist, niet mist
wat hij weet, met spijt,
ziek in een bovenhuis,
maar ook niet hollend
met een hondje dat
zichzelf bijna smoort
van levenshaast, over
zijn eigen voeten rolt,
languit in gras
en kiezels. Wel, sommige
jongens hebben bak-fietsen
en fluiten
luid en vals en lang,
andere sluiten hun auto
angstvallig, bang
dat hij scheef geparkeer
is, bang voor schrammen,
en beiden leven.