weer in 2A te zitten was wel fijn
als ik rechts achterom keek naar dat liefje.
maar zij keek steeds terug zo van wat blief je,
of helemaal niet, wel een harde lijn.
met Sinterklaas gaf ik mijn hartendiefje
een hart van suikergoed en marsepijn.
zij deed de stille gever hartepijn,
want gaf hem via Joan het volgende briefje:
daar stond geschreven:”Jan, ik heb gemerkt
dat je me aardig vindt. Ik vind jou niet
aardig, zwijg daar dus over, Marie-Jeanne.”
die doffe dreun heeft twee jaar doorgewerkt.
nu kan ik lachen en ik zing een lied;
toen wou ik huilen maar ik had geen tranen.
